Hipnoza - chociaż niekiedy bardzo przypomina sen - snem nie jest. Dowodzą tego badania elektroencefalograficzne mózgu. Inną częstotliwość mają bowiem fale mózgowe człowieka śpiącego, inną rozbudzonego, a jeszcze inną zahipnotyzowanego. Taki stan osiągamy wielokrotnie w ciągu każdego dnia bez pomocy hipnotyzera. Zapatrzeni w jakiś punkt na suficie, jakbyśmy wyłączali się na chwilę. Podobnie bywa podczas jazdy pociągiem - wsłuchani w miarowy stukot kół, nie śpimy wprawdzie, ale też niewiele do nas dociera z tego, co mówią współpasażerowie.
Hipnoza jest fizjologicznym stanem naszego umysłu. Często nazywana jest stanem głębokiego relaksu bądź transu i stan ten wykorzystuje się w hipnoterapii. Nasze umysły w czasie świadomej komunikacji pozostają w dominacji częstotliwości beta, poniżej niej występują częstotliwości alfa – charakterystyczne dla płytkiego i głębokiego zamyślenia się, a jeszcze niżej występują częstotliwości teta – charakterystyczne dla stanu np. tuż przed zaśnięciem, gdy przy zamkniętych oczach spontanicznie pojawiają się w naszym umyśle obrazy. Poniżej tych „przedsennych” częstotliwości mówimy o częstotliwościach delta, charakterystycznych dla nieświadomego snu. Częstotliwości alfa i teta uznawane są za stan hipnozy. Umysł pracujący w tych częstotliwościach ma zwiększoną podatność na sugestię i spłyconą funkcję krytyczną. Te właśnie cechy wykorzystywane są w procesie hipnoterapii.
Hipnoterapia jest procesem wykorzystującym stan hipnozy do dokonania trwałej zmiany – uwolnienia się od niekorzystnej emocji bądź przekonania. W procesie osiąga się stan transu na życzenie dzięki zastosowaniu tzw. indukcji hipnotycznej. W trakcie transu wykorzystuje się narzędzie "Regresji do Przyczyny", by tam zniwelować niekonstruktywne emocje i przekonania, zmienić emocjonalne zakończenie wydarzeń lub uwolnić się od poczucia winy. Następnie nakładane są pozytywne sugestie posthipnotyczne, by pacjent poczuł się fantastycznie, odnowiony, wzmocniony, lekki.
Dzięki hipnozie można rozwiązać lub złagodzić problemy natury psychicznej, emocjonalnej i fizycznej. Zarówno problemy w relacjach jak i te natury psychosomatycznej. Są to wszelkie fobie i lęki, nałogi i zachowania kompulsywne, zaburzenia nastroju (w tym depresja), kłopoty z okazywaniem i kanalizowaniem emocji, zaburzenia odżywiania (w tym bulimia, anoreksja i otyłość), różnego rodzaju bóle, bezsenność, schorzenia psychosomatyczne, choroby somatyczne.
Aktualna nauka potwierdziła badaniami skuteczność hipnozy. Dostępnych jest ponad 10000 naukowych artykułów o tej tematyce. Większość definiuje skuteczność na poziomie 90-97%. Niezwykle cennym opracowaniem jest porównanie różnych podejść terapeutycznych w celu wywołania trwałej zmiany dokonane przez Dr-a Alfreda A. Barriosa. Jego praca wykazała, iż hipnoterapia osiągnęła skuteczność ok. 93% dla sześciu sesji terapeutycznych.
Hipnoza wydaje się najbardziej naturalną formą oddziaływania, ponieważ angażuje wiele ośrodków centralnego układu nerwowego - ośrodki zawiadujące zmysłami, pamięcią, wizualizacją, planowaniem, obie półkulę mózgu, móżdżek, pień mózgu. Metody obrazowania funkcjonalnego pozwalają „zobaczyć” jak wiele ośrodków aktywuje się w czasie hipnoterapii.
HIPNOZA JEST JEDNĄ Z NAJCIEKAWSZYCH METOD RELAKSU I TERAPII. DZIĘKI WPROWADZENIU ORGANIZMU PACJENTA W STAN KONCENTRACJI NA SOBIE, MOŻNA WZMOCNIĆ W NIM WSZYSTKIE SIŁY, KTÓRE POMOGĄ ZDROWO ŻYĆ, ŁATWO KONTAKTOWAĆ SIĘ Z LUDŹMI I BEZ STRACHU UCZYĆ SIĘ NOWYCH RZECZY. JEST TERAPIĄ CAŁKOWICIE BEZPIECZNĄ.